Gombe National Park, Male ward en donatie actie

Habari!

Het is alweer even geleden dus tijd voor een nieuw bloggie. Ben in Gombe geweest wat echt super vet was, en verder heeeeeel druk met donatie actie zoals meeste van jullie wel weten. Vandaar geen tijd om te schrijven. Maar ik kan alvast verklappen: er komen zelfs 2 zuurstofmachines dus daar ben ik in ieder geval super blij mee, heel erg bedankt allemaal voor de donaties en support!!

Vorige week vrijdag zijn we heel vroeg naar Gombe national park vertrokken. Er werd al gezegd dat het ong 15 uur met de bus zou zijn en er werd afgeraden hierheen te reizen. Je moet namelijk vlak langs de grens met Burundi wat een oorlogsgebied is. En je raadt het al; precies in dit gebied een hoorden we een harde pang en hadden we een klapband. Al snel hadden we geen vertrouwen meer dat ze het zouden fixen dus besloten snel weg te gaan uit dit gebied. We zagen zelfs groepjes vluchtelingen langslopen met militairen. Even een geschiedenislesje ter educatie: In Burundi zijn er allerlei burgeroorlogen sinds 1972 tussen de Hutu en Tutsi stammen. Ik heb gelezen dat dat zelfs veroorzaakt is door de Belgen die de Tutsi’s als superieur hebben verklaard. In de dalladalla spraken we een jongen die in een vluchtelingenkamp in Kigoma werkte. Daar zitten op het moment 150.000 vluchtelingen, echt bizar. Die blijken het daar dus beter te hebben dan in hun eigen land. Maakt echt indruk om dit allemaal te zien..

Zaterdag weer vroeg met een boot naar Gombe gegaan die als een gek reed waardoor we helemaal doorweekt waren en doodsangsten hebben gehad. Maar, na 23 uur reizen waren we op plaats van bestemming. We werden meteen verwelkomd door bavianen, een sprong zelfs op de boot. Toen dacht ik echt; help ik ga dood en krijg rabies!!! Gelukkig was hij alleen op het tasje met eten uit. Verder waren we dus echt de enige in het hele national park sinds hele lange tijd omdat het onmogelijk is om er te komen en wordt afgeraden er heen te gaan. Gelukkig wist mn mams dit niet en was die meer bang dat ik dicht bij de chimpansees zou zijn. De moeder van een andere co had gombe gegoogled en had haar verboden te gaan haha. Anyway, al met al was het de reis echt HELEMAAL waard. Super mooi national park, heel blauw water en super witte stranden. Meteen die eerste dag op safari gegaan met de guide en we hadden mazzel. Al snel vonden we een hele groep chimps waar we heel dichtbij kwamen. Heel vet om ze te observeren en van de gids te horen wat hun gebrul betekent. Oeoeoeoeoe betekent namelijk, hallo, welkom. En oewoeowoe betekent ik heb honger, zullen we ergens anders heen gaan? Duidelijk.

De volgende ochtend besloot ik dat ik de zonsopgang wilde zien maar de rest was te lui. Hamna shida, dan ga ik wel alleen. Het water zag er ook heel verleidelijk uit dus heb een ochtendduik genomen. Er zaten allemaal lichtgevende visjes in het water die heel hard wegzwommen als ik bewoog. Ik voelde me echt queen of the world daar in dat water en was heel content met mijn leven  Daarna kwam de rest erbij voor een ochtendduik en daarna zijn we weer op safari gegaan. Dit keer hebben we nog meer chimps gevonden die echt op 5cm langsliepen. De gids zei op een gegeven moment: ‘Lisa, dont move’. Stond er een meteen achter me dus ik schrok me echt dood en struikelde bijna de berg af. Al met al echt een super weekend dus besloten we nog een dagje te blijven chillen op het strand. De volgende dag dus in tentjes op het strand gekampeerd en hele dag gesnorkeld en heel veel vissen gespot.

De volgende ochtend om 4.00 uur vertrokken om terug naar Rubya te komen in één dag. Op het busstation aangekomen begon het alweer goed. De bus was kapot. En met z’n allen ernaar kijken om te kijken of het probleem dan verholpen wordt. Juist ja, echt wat kunnen die mensen hier wel. Super chagrijnig en dan vergeet je bijna dat het weekend verder super vet was. Uiteindelijk met tig andere bussen en taxi’s om 12 uur ’s nachts toch in Rubya aangekomen. Wat een hel.

Die volgende dag zou ik op de male ward beginnen maar Dr. George, de medical officer in charge, had van onze donatie plannen gehoord. Hij wilde opeens wel een meeting met ons en was helemaal in zijn nopjes. We blijken dus genoeg geld te hebben voor 2 zuurstofapparaten die we via het ziekenhuis bestellen en er dan binnen 2 weken zouden zijn voor een goede prijs. Eerst zien, dan geloven maar het klinkt in ieder geval goed! Verder missen we ook echt bloeddrukmeters voor kinderen hier en zuurstofmeters, die waren alleen super duur om via hem te bestellen. Die heb ik dus nu in NL besteld en naar Karel laten opsturen, die hij meeneemt als hij hierheen komt. Allemaal helemaal goed geregeld dus, het probleem is alleen het overgebleven geld. Wij willen dat graag aan een couveuse besteden, dat hebben ze hier helemaal nog niet. Alle vroeggeboren baby’s gaan gewoon dood hier.. Maar zij denken dat dat niet werkt en hebben dus tig ideeen hoe ze dat geld willen besteden. Zorgt voor nogal wat meetings en frustraties dus om tot een goede oplossing te komen, dus daar zijn we sindsdien iedere dag heel druk mee bezig.

Uiteindelijk dus ook pas donderdag op de male ward begonnen. Ik loop hier mee met Dr. Erick, een van de hoogst opgeleide artsen hier. We doen de rounds dus gewoon samen en kan best veel van hem leren. Wel gek voor mij om opeens niet meer verantwoordelijk te zijn en alles te kunnen overleggen. Toch staat hij ook wel open voor mijn ideeen en kunnen we een beetje sparren over de patienten. Er liggen me toch een aantal patienten, serieus, ik wil nooit meer piemels zien. Mensen wachten hier al super lang voor de naar het ziekenhuis gaan omdat ze geen geld hebben tot het echt niet langer kan. Maar als ze dan geld hebben gaat het eerder naar vrouwen en kinderen, dus de mannen komen echt pas als ze niks meer kunnen. Zo was er ook een patient met een gigantische testikel ontsteking, zijn ballen waren gezwollen tot de grootte van een voetbal. Gadverdamme wat een stank en pus kwam eruit toen ik het ging open snijden. Bah. De volgende dag was ie me wel super dankbaar want zn balletjes waren normale grootte maar nog steeds een terror gebied natuurlijk.

Vrijdagavond gingen we bij Dr. David eten en heeft hij ons Pilau leren maken. Een Tanzaniaans gerecht, en (voor hier) best lekker haha. De hele avond spelletjes gedaan ook met verpleegkundigen erbij en was erg gezellig. De volgende dag zijn we naar Bukoba gegaan en ging Dr. David ook mee. Daar afgesproken met Denis dus ik was met de drie mannen op stap en werd daardoor (bijna) niet lastig gevallen. Was echt een super avond met heel veel drankjes en dansjes, was weer eens nodig na alle gebeurtenissen in het ziekenhuis. Gister ’s middags alweer ‘thuis’ gekomen, grappig zo voelt het hier toch wel een beetje in ons dorp waar iedereen ons kent en begroet als we aankomen. En dan altijd het moment als je Rubya binnenloopt en je de generator hoort zoemen of niet. En jahoor, gister was het weer zo ver: geen stroom. Verder de hele middag onderzoek gedaan naar de couveuses om artikelen te zoeken die Dr. George kunnen overtuigen. Zoals bijvoorbeeld dat het in Nigeria voor een sterftedaling van vroeggeborenen van 70% naar 30% heeft gezorgd. Al mijn argumenten dus opgeschreven en hiermee net weer naar een meeting gegaan. Ennnnn ik heb hem overtuigd!! Vooral met het argument dat het goed voor de reputatie van het ziekenhuis zou zijn als hij als enige een couveuse heeft:P Nu moeten we dus kijken of we het kunnen bestellen en hoe duur het dus zou zijn, kijken of we het van het overgebleven geld kunnen kopen. Kortom een heel gedoe die actie, had ik kunnen weten toen we er aan begonnen. Maar wel heel nuttig, ook voor de langere termijn dus ik vind het niet erg er zoveel energie in te stoppen.

Verder een lange dag op male ward gehad. Dr Erick was niet overal bij dus dan kan ik iets meer de tijd nemen. Vorige week waren we iedere keer na een uurtje al klaar, wat mij wel goed uitkwam met alle meetings voor de donatie en de boeken induiken. Vandaag weer echt dingen gezien die ik nog nooit gezien heb. Zo ook een jongen van 16 met een hersenvliesontsteking. Zijn hele nek helemaal stijf hierdoor, nou dit ken ik dus echt alleen uit de boekjes. Stond daar echt even met een error in mijn hoofd hoe ik het op moest lossen, maar heb nu een plan bedacht dus ga zo weer terug. Dus ook weer tijd om te stoppen met typen, kan wel blijven vertellen namelijk wat hier allemaal gebeurt ;) Verder deze week dus weer male ward en ben hier ook begonnen met het lesgeven aan de verpleegkundigen. Ze komen zelfs al allemaal dingen aan me vragen omdat het blijkbaar de rondte gaat dat ik les geef. Best vet. Ik hou jullie weer op de hoogte in ieder geval, en vind het ook heel leuk om van jullie te horen hoe het daar gaat!

Kwaheri!