Kwaheri Rubya, mambo safari!

Ik zit nu op Pangani beach, een super mooi strand dus ik kan geen betere plek bedenken om weer eens een blog te schrijven. Inmiddels al een tijdje op reis met Karel en is weer een hele hoop gebeurd maar allemaal heel leuk en relaxed. Al deze goede verhalen wil ik jullie natuurlijk ook niet ontnemen na al mijn gezeur in voorgaande blogs.

Twee weken geleden op donderdag avond kwam Karel heel laat aan. Ik had gelukkig kunnen regelen dat hij met twee vrienden van mij mee kon reizen vanuit Mwanza en had een vliegticket vanuit Dar naar Mwanza geregeld zodat hij niet de 5 dagen hoefde te reizen wat wij in het begin gedaan hebben. Toch was het een hele reis voor hem en kwam erg laat aan. Ik was echt super blij om hem te zien, heel gek na zo’n tijd bellen om eindelijk weer te kunnen knuffelen. Meteen de rots laten zien en veel bij te praten. De volgende ochtend heb ik hem mee naar het ziekenhuis genomen waar ik samen met David de children ward deed. Zo kon hij een beetje zien hoe het er aan toe ging, maar ik moest vooral hard werken. Hij vond het erg leuk om te zien en ook wel heel indrukwekkend. Gek zo’n laatste dag in het ziekenhuis. Toch heel wat opgebouwd en een hele routine gekregen waarin je iedereen kent en vooral op de children ward veel heb kunnen betekenen.

Die avond was het tijd voor onze farewell party. We hadden 40 man uitgenodigd en een hele hoop mensen hadden zichzelf uitgenodigd. Ook kwamen er allemaal mensen die we helemaal niet hadden uitgenodigd. Hilarisch wat een happening ons feestje was. Nou en een paar biertjes erin en iedereen was super dronken. Na een uur moesten David en ik naar voren komen en kregen we van iedereen een speech. Dus 40 man die ons helemaal de hemel in gingen prijzen. Sommige zeiden gewoon iets dat we heel goed en hard gewerkt hadden maar sommigen ook een heel persoonlijk verhaal over hoe ze me kenden, wat ik veranderd had in het ziekenhuis en wat ik allemaal betekend had voor vooral de kinderafdeling. Ook was iedereen natuurlijk heel complimenteus over de couveuse en de overige donaties. Beetje verlegen werd je er wel van, een uur lang ook echt. Hierna dus tijd voor de (super smerige) hapjes die we geregeld hadden waar zij van aan het smullen waren en daarna weer flink dansen tot laat.

Die zaterdag kwamen de 4 nieuwe co’s aan. De eerste avond hebben wij onze beroemde bonenburgers voor ze gemaakt en al heel veel verteld over het ziekenhuis. Die zondag hebben we ze Nyakelembe (het dorp vlakbij) laten zien waar markt is. Je kunt je voorstellen wat een bekijks we trokken, opeens met 7 mzungu’s terwijl ze net aan David en mij gewend waren. Die middag heb ik Karel de watervallen nog laten zien waar we een wandeling gemaakt hebben. Die avond hadden we een aantal dokters uitgenodigd zodat zij de nieuwe co’s ook vast konden leren kennen en gezellig gegeten. Maandag was de eerste dag voor de nieuwe co’s in het ziekenhuis en hebben we ze een uitgebreide rondleiding gegeven. Ook hebben we ze de couveuse nog uitgelegd en alle verpleegkundige (nog een keer) uitleg gegeven. Voelde wel goed om een goede overdracht aan hen te geven. Zoals ik eerder al zei voelt het toch een beetje als mijn kindje omdat wij hier het hele concept van Nederlandse co’s weer een beetje hebben opgezet met een nieuwe directeur. Dan is het dus wel heel fijn dat zij het nu overnemen en zij waren ook heel enthousiast om het goed aan te pakken. Hierna hebben we uitgebreid afscheid genomen en kregen nog een cadeau en een oorkonde voor exceptionele prestatie, echt bijzonder. Vervolgens zijn wij met z’n drieen naar Muleba gegaan waar we nog een laatste lunch (met biertjes natuurlijk) met David hebben gedaan waarna we zijn opgesplitst. Heel gek om afscheid te nemen van David, afgelopen 3 maanden echt heel veel met hem gedeeld en heel veel meegemaakt. Toen we dus in de dalladalla wegreden moest ik wel even een traantje wegpinken. Het was opeens heel definitief dat het helemaal afgelopen is en dat ik het achter me moest laten. Dat terwijl ik zoveel vrienden heb gemaakt en veel bereikt heb in het ziekenhuis. Dit was allemaal net op tijd klaar dus voelde alsof ik er niet echt rustig van heb kunnen genieten dat het klaar was en voelde gek om al te gaan.

Deze neerslachtigheid heeft ongeveer 20 min geduurd en toen was ik alweer aan het stuiteren dat het tijd was voor mijn volgende avontuur: bijna 2 maanden reizen, een van mijn grootste hobby’s :D Eerst wilde ik Karel Bukoba laten zien waar we in het hutje op het strand geslapen hebben. Dr. Davidi en Marieke waren ook in Bukoba dus veel met hun opgetrokken en gegeten. Hierna zijn we naar Mwanza gegaan waar Hannah en Milou (andere co’s uit Nijmegen) ook waren dus lekker met hun gegeten etc. Aahhhh en wat is het eten allemaal lekker hier!! Ik kan weer alles eten, vlees, vis en KAAAAASSSSSS. Ik ben me echt helemaal aan het volproppen dus dat ik hier afval hoeven jullie niet bang voor te zijn. Daar hoorden we van Hannah en Milou dat ze een goede deal hadden voor een safari dus besloten met hun mee te gaan. Er gingen nog 3 andere Nederlanders mee dus we hadden een gezellige jeep vol. Echt geweldig zo’n safari, vier dagen zijn we geweest! Eerst twee dagen in Serengeti, 1 dag Ngorongoro krater en 1 dag Tarangire park. Echt super veel wild life gezien en ja ze lopen echt op nog geen meter afstand van de jeep. Okeeeee omdat jullie zo aandringen zal ik opschrijven wat we allemaal gezien hebben: de big five (leeuw, luipaard, waterbuffel, olifant, neushoorn), cheetah, giraffe, pumba, nijlpaard, gnoes, zeebra, empalla, jakhals, apen, gieren, krokodillen, honderden vogels (die ik toch echt niet boeiend vind blijkbaar) en hyena;s en ik ben vast nog heel veel vergeten maar was echt super vet. I love africa haha <3

Na deze tocht zijn we met de meiden nog naar een hotel in Arusha geweest waar je blijkbaar heeeeel lekker Mexicaans kon eten en cocktails drinken. Leuk afscheid dus van hun en de volgende dag zijn Karel en ik met de bus naar Tanga gegaan aan de kust. We hadden besloten de laatste paar dagen dat Karel er is samen te gaan relaxen op het strand aangezien we eigenlijk nog helemaal niet echt met z’n tweeen zijn geweest zoals jullie hierboven wel kunnen lezen omdat ik overal nog vrienden etc had zitten. Maar Afrika zou Afrika niet zijn als het niet weer mis ging. Weer een klapband met de bus, man ik dacht echt dat ik dood ging. Uiteindelijk 4 uur later dan gepland in Tanga aangekomen en konden we dus niet meer de dalladalla pakken naar Pangani beach waar we eigenlijk heen wilden. Hier dus een nachtje overnacht in een hotel met heel mooi uitzicht over de Indische oceaan en pizza gegeteten. Dit blog heeft een hoog eet-gehalte, dat besef ik me maar het is even heel belangrijk voor me op het moment:P Vanmorgen naar Pangani beach gegaan waar we nu dus al de hele dag lekker aan het zwemmen zijn. Hier willen we waarschijnlijk nog een paar dagen blijven voor we naar Dar es Salaam gaan waar Marit zaterdag aankomt en Karel zondag weggaat. Heel leuk dus dat Marit komt maar zie er ook al tegenop om Karel weer 5 weken niet te zien. Toen hij hier net aankwam had hij echt een mega cultuurshock wat voor best wat spanningen tussen ons zorgde. Inmiddels zijn we ook weer aan elkaar gewend en gaat het echt super goed dus vind het lastig dat hij weer gaat. Gelukkig is mijn lieve vriendinnetje om me te troosten die inmiddels zelf ook een lover heeft dus kunnen we samen een potje janken:P

Nou, ik ga nog eens een duik nemen. Of wacht, misschien toch een biertje drinken. Jeetje wat een zwaar leven, al die keuzes. Genoeg met dit blog in ieder geval en jullie jaloers maken, tot de volgende blog! Liefs!