Laatste week female ward, nu Gombe National park!

Hoi lieve mensen in het koude Nederland. De winter is echt begonnen daar heb ik begrepen. Ben ik even blij dat ik hier aan het overwinteren ben, niks voor een koukleum als ik. Wel een gek idee hoor omdat ik hier zit te puffen van de hitte en inmiddels echt aan het vervellen na de verbrandactie vorige week. Ik ben weer een weekje verder dus het is weer tijd voor mijn volgende bloggie. Maar eerst wil ik jullie allemaal even heel erg bedanken voor alle lieve reacties. Zoals jullie allemaal wel gelezen hebben ben ik met een donatie actie begonnen. Echt super om te zien hoe betrokken iedereen daar is en hoeveel iedereen wil helpen. Dank daarvoor, doet me heel erg goed om te zien.

Ik was bij vorige week donderdag gebleven, een gewone dag op de female ward en kan ik me eigenlijk al niet meer zo goed herinneren. Toont maar weer eens aan dat ik die blog echt goed moet bijhouden. Er zijn een hele hoop casussen natuurlijk maar wil er niet teveel inhoudelijk op in gaan omdat dat niet leuk voor jullie is om te lezen. Een casus die me vrijdag nog is bijgebleven is een vrouw die in elkaar geslagen was door haar man (zie je veel hier op de female ward). Was nu blind aan een oog omdat hij haar daar geraakt had. En die lul zat er gewoon een beetje naast te lachen. Kon ik me weer niet inhouden natuurlijk dus ben in tegen hem gaan schelden (in het nederlands). Vond ie ook heel grappig. Dus toen het enige wat ik in het Swahili weet: mtu mbaya (je bent een slecht mens). Hij keek me geschrokken aan en bood zijn verontschuldigingen aan. Heerlijk hier het respect als daktari, maar moet natuurlijk wel oppassen met die gestoorde gasten, dat besef ik me ook wel. Maar goed, punt was duidelijk. Hij was stil. Die avond gingen we de dokters hier pizza leren bakken. Super gezellig en veel biertjes gedronken. En nog belangrijker; Dr David had kaas voor op de pizza. Als een kind zo blij was ik ;)

Zaterdag zijn David en ik naar de watervallen hier ‘’vlakbij’’ gelopen. Bleek weer super ver weg te zijn, 9 uur hebben we erover gedaan. Vooral in het begin ging het langzaam door alle dorpjes waar het hele dorp weer op zn kop stond omdat er mzungu’s langskwamen. Zijn op een gegeven moment maar van de weg afgegaan en met het kompas paadjes gaan zoeken. Was nog mooiere omgeving maar op een gegeven moment liepen we vast op een rivier. Toen was het kiezen, of een uur teruglopen of door de rivier heen. De luiheid won het van het verstand dus schoenen uit en die rivier door. Ik (blond/rood als ik ben) natuurlijk weer door het verkeerde stuk van de rivier waar de stroming het snelst was waardoor ik in het water viel. Gelukkig was mijn held David er om me te redden en toch veilig aan de overkant aangekomen. Hierna nog maar 6 uur te gaan. Met natte voeten. Daar aangekomen wel echt een super vette waterval, 200 m hoog. En je kon helemaal naar beneden klauteren. Was zeker de moeite waard! Die avond de inmiddels beroemde bonenburgers gegeten en een Hobbit marathon gedaan (met dank aan Bart)

Zondag vroeg op gestaan om naar de kerk te gaan. Hele happening hier, kerk echt overvol met ong 1000 enthousiaste Tanzanianen. Geweldig, met gospel, zingen en dansen. Daarna ook nog een aparte kinder dienst waar we nog voor zijn blijven zitten. 1000 kinderen die dan 3 uur stil moeten zitten en moeten luisteren. Hilarisch dus dat ze het na een half uurtje zat waren en omstebeurt probeerden weg te snieken. Wij zaten achterin en konden het allemaal goed observeren. Er was één, kreupel oud mannetje die in het gangpad stond met een stok die alle kinderen weer terug naar hun plaatst stuurde. De rest van de dag druk geweest met de donatie actie. Onder andere een mailtje sturen maar ook vast uitzoeken hoe we die spullen hier kunnen krijgen. We hebben al wel gehoord namelijk dat je dat echt van a tot z zelf moet regelen. Anders verdwijnt het geld ergens en is alle moeite voor niks. Inmiddels kan ik zeggen dat het zuurstofapparaat er zeker gaat komen!:D We houden zelfs genoeg geld over, dus nu moeten we een plan bedenken wat we nog meer kunnen aanschaffen en hoe we dat hier gaan krijgen. Een heel project in ieder geval, maar voelt goed om wat te kunnen doen ook als ik straks weg ben.

Maandag begon ik weer vol goede moed aan de nieuwe week. Ik kwam bij mijn patient met een afgestorven voet door een infectie. Na het weekend was het niet alleen de voet meer maar inmiddels tot halverwege het onderbeen. Ik kon er niet meer tegen en ben Dr. Peter gaan halen dat het zo nu langer kon en hij nu MOEST amputeren. Hij was het met me eens. Held. Snel alles in gang gezet en de volgende dag zouden we samen gaan opereren. Toen bleek dat de anesthesist haar had afgekeurd voor de narcose omdat ze in te slechte conditie was. Goh. Hadden jullie haar verdomme 3 weken eerder moeten opereren toen ik het zei. Dan had het misschien ook tot een aantal tenen beperkt kunnen blijven. Operatie ging niet door in ieder geval. En het wordt nog erger, woensdag tijdens de morning report hoorde ik dat ze was overleden die nacht.. Tja, balen Lies, maar er ligt nog een hele afdeling vol met patienten die je nog wel kan helpen. Zo leer je wel omgaan met dingen hier.

Ik moet zeggen dat behalve dit shit verhaal het wel echt heel goed gaat op de female ward. Door lekker arrogant te doen krijg ik steeds meer voor elkaar. Geef steeds meer les en iedereen weet dat ik ze alles uit wil liggen dus komen steeds vaker naar me toe. Heb weer een eierstok cyste ontdekt bij een meisje die goed geopereerd kon worden en een gemiste longontsteking bij een vrouw die ook snel weer helemaal gezond was. Nog een wat langer verhaal was een vrouw die bewusteloos binnen kwam. Ze konden niks vinden in de testen dus hadden ze maar bedacht dat deze vrouw aan het faken was en zich aanstelde. Ik haar helemaal neurologisch onderzoeken en begon te denken dat het wel eens een vorm van epilepsie kon zijn. Ik zal jullie alle medische beweegredenen besparen. Ze bleek ook 2 jaar geleden een hoofdtrauma gehad te hebben waarna ze 2 dagen in coma had gelegen. Ik die middag dus in de boeken gedoken en bleek dat er iets als Post-traumatisch epilepsie bestaat. Moet je een hersenscan (EEG) en MRI maken. Leuk, kan hier natuurlijk niet. Maar goed, ik de bijwerkingen van anti-epileptica opzoeken en kan eigenlijk weinig kwaad doen. Ja, vermindert reactievermogen. Dat kan ze vast wel hebben als ze buiten bewustzijn is leek me zo. Dus besloten die medicijnen maar gewoon op proef te starten 2 weken. Wel het vette aan de tropengeneeskunde merk ik hier, heel pragmatisch. Twee dagen later bleek ze nog amper last te hebben van de aanvallen van bewusteloosheid en gaat nu heel goed met haar! Hier doe je het voor, die tropengeneeskunde. Niks 100x verantwoorden en testen wat er aan de hand is, gewoon goed nadenken, proberen en kijken of het helpt.

Verder deze week ook veel op de theatre gestaan en dus veel operaties gedaan. Wat een verschil tussen doktoren zie je dan! Sommige kunnen best wat, andere zouden beter een verbod op de OK kunnen krijgen. Wel vet om te zien allemaal. Ze snijden hier gewoon de buik open om te kijken wat er mis is, een CT scan kunnen ze toch niet maken. Verder vooral keizersnedes geassisteerd. Was ook een vrouw die een tweeling bleek te hebben. Had ik ook niet bedacht, maar ze krijgen hier natuurlijk geen echo’s dus weten helemaal niet dat ze zwanger van twee zijn. Deze vrouw dus helemaal in tranen, en nee niet van vreugde maar paniek omdat ze voor twee kinderen moet betalen. Wordt er op dat moment gevraagd; zal ik je anders maar meteen steriliseren? Na het schokkende nieuws zei ze zonder nadenken ja. Hup, eileiders door. So much voor de bedenktijd.

Alles gaat z’n gangetje dus hier. Heel avontuur en super leuke dokters waar we steeds meer mee omgaan buiten werktijden. En ik heb vanmiddag ook al weekend. We gaan namelijk een paar dagen vrij nemen, want het is eindelijk zo ver: we gaan naar Gombe national park!! Hebben we al vanaf het begin gepland om halverwege het coschap te doen, om ergens naar uit te kijken. We gaan 5 dagen naar het park waar allemaal chimpansees zitten. Samen met 5 andere co’s. Super veel zin in. Sowieso om hier weer even weg te gaan, want zitten nu al 2 weken in Rubya, dus ook al 2 weken de schaarste aan eten:S Zit me nu te bedenken dat dit ook de langste tijd ooit is dat ik geen vlees heb gegeten sinds ik niet meer vegetarisch ben. 20 dagen. Ik sluit me nog aan bij jullie Eef en Suuz;) We verwachten dus dinsdag terug te komen en dan ga ik beginnen op de male ward. Wordt weer spannend want daar liggen al helemaal zieke casussen. En, daar is Dr. Eric, die zomaar een mannelijke bitch kan zijn. Ik ga het meemaken. Mijn huidje is superdik inmiddels.

Heel veel liefs!