Tanzaniaanse feestdagen

Allereerst allemaal een heel gelukkig nieuwjaar gewenst voor wie ik nog niet gesproken heb! Het is weer tijd voor mijn volgende blog want er is alweer veel te lang voorbij en weet nu al niet meer allemaal wat ik gedaan heb. Heb echt het voornemen iedere week te schrijven maar het is zo druk en hectisch hier dat dat helaas niet altijd lukt. Ik was in ieder geval bij kerst gebleven!

Donderdag was onze onverwachtse dag vrij. We besloten naar Lake Victoria te lopen, maar niks gaat hier zoals gepland. Het zou 2 uur lopen moeten zijn, maar na 1 uur bleken we nog geen km verderop te zijn door alle bushbush. Wel supervet door alle ananas/papaya/bananen bomen en tussen alle aapjes. En we waren natuurlijk de bezienswaardigheid in alle mini dorpjes waar we langskwamen, alle kinderen volgden ons en wilden met ons spelen. Bizar om te zien in wat voor een armoede deze mensen leven en hoe weinig ze hebben en toch heel gelukkig lijken. Na de bushbush bleek je in een moeras uit te komen dus konden we helemaal niet naar het meer. We zijn dus maar naar Muleba gelopen waar we even gelunched hebben en een taxi terug. Die avond zijn we naar de lokale pub geweest en biertjes gedronken met dronken Tanzanianen. Dat was eens wat anders op kerstavond.

Vrijdag hebben we eerst een kerstontbijtje voor onszelf gemaakt (dat houdt in hier: eitje en veel zelfgeplukt fruit). Hierna zijn we naar Bukoba gereisd wat natuurlijk weer erg polepole ging. Hier aangekomen waren de andere 4 coassistenten er ook en hadden we een super mooi hotel met uitzicht op het meer. Leuk om iedereen te spreken en die avond zijn we uiteten geweest in een luxe hotel waar we een buffet kregen. Soort Indies, wel okee en in ieder geval een keer vlees. Hierna zijn we naar een talentenshow geweest op het strand. Het was erg leuk om te zien maar ik kan jullie vertellen: ze hebben hier geen talent. Zingen, dansen en iets wat denk ik toneelstukjes moesten voorstellen hebben we bekeken onder het genot van de nodige biertjes. Vooral veel gepraat over al onze ervaringen in de ziekenhuizen. Leerzaam en ook wel een soort troost om onze frustraties te delen. We ontmoette Denis, een Tanzaniaanse jongen van 25 uit Mwanza die super chill was. Hij is vanaf toen dus bij ons aangesloten en ons een beetje wegwijs gemaakt.

Zaterdag zijn we vroeg op gestaan om naar de kerk te gaan maar daar aangekomen bleek er helemaal geen mis te zijn. Terwijl ze dit de dag daarvoor wel zeiden, weer lekker Tanzaniaans en ik wil er verder niet meer over praten.. :P Daarna hadden we een tour geregeld via Denis dat we met een Jeep met zijn 7 naar watervallen/grotten/ vanillafarm gingen. Super leuke dag gehad met heel mooi uitzicht, vooral de waterval was heel mooi. Hierna was Arminas eindelijk gearriveerd, hij zou de dag hiervoor al aankomen maar was zo vast in het verkeer gekomen dat hij een dag later arriveerde. Ook heb ik die avond even met de hele family gebeld die gezamenlijk in Nederland het kerstdiner had. Heel leuk om iedereen te spreken maar toch ook lastig dat ik er niet bij kan zijn. Die avond hebben we met 11 man op het strand gegeten. Hier had ik vis en je raadt het nooit: zonder botten!!:O Super lekker gegeten en daarna naar club Lena's gegaan. De mannen waren nog enthousiaster dan de vorige keer maar gelukkig genoeg bodygards bij om te beschermen.

Zondag hebben we uitgeslapen, een hamburger gegeten en weer terug richting Rubya. Het ging verbazingwekkend snel, het enige nadeel van deze trip was dat er een bijtende gans bij onze voeten zat... Verder zou Arminas mee gaan maar had een te grote kater om de reis te maken dus zou de volgende dag volgen:P De volgende dag voelde hij zich echter nog niet lekker dus hier aangekomen heb ik hem even als patient op de OPD gehad. We dachten namelijk dat hij misschien malaria had. Super grappig om hem hier in te schrijven en te onderzoeken. Zo wist ik in ieder geval dat het goed gebeurde en niet met enge vieze naalden bloed werd afgenomen. Het bleek gelukkig geen malaria te zijn. De rest van de dag ben ik weer op de maternity ward geweest. Bleef het niet leuk vinden met de bitch, kan weinig zelf doen en zij commandeerd me een beetje rond.

Zo ook dinsdag weer op de maternity ward begonnen. Dit keer kwam zij gewoon niet opdagen omdat ze kennelijk wel vond dat ik het over kon nemen.. (!) Toch maar begonnen maar werd flink opgejaagd door de nurse omdat ook zij geen zin had in de visite. Ik wist allemaal niet zo goed wat ik moest doen. Ik kwam ook bij een vrouw die echt doodziek was, keek naar haar hartslag en bloeddruk die heel laag was. Zij zou snel overlijden. Keek in het dossier en was niet echt een duidelijke diagnose, qua behandeling had ze al 8(!!) verschillende antibiotica gekregen. Telkens voor een dag, en even een medisch lesje: antibiotica moet min 48 uur inwerken voor het iets kan doen. Maar goed, hier kon ik nu niet zoveel meer aan veranderen. Besloot(na infuus en pijnstilling) toch de dokter te gaan zoeken omdat ik hier gewoon niks meer kon doen en wilde niet die verantwoordelijkheid hebben. Na een half uur overtuigen en zoeken kwam ze mee en was de patiente inderdaad al overleden. Het kon niemand wat schelen, en zij was ook meer geirriteerd dat ze erbij had moeten komen voor niks. De man was ook boos, niet dat zijn vrouw dood was(terwijl dat niet had gehoeven) maar dat hij nu alleen voor het kind moest zorgen. Hierna werd ik weer wat rond gecommandeerd en gedaan of ik dom was. Ik voelde me echt super machteloos. Zo moeilijk om te zien hoe weinig het mensen hier kan schelen. Ik blijf me er echt voor inzetten maar alles wat ik probeer is ook maar de vraag of de medicijnen inderdaad gehaald worden etc. Heel frustrerend en heb het heel zwaar gehad die dag.

Woensdag ging iets beter aangezien ik toen gewoon tegen de bitch heb gezegd dat ik wel de helft van de afdeling deed en zij de andere. Tegen de nurse dat ik haar er wel bij zou halen als ik er niet uit zou komen met het Swahili zodat ik mijn rust kon pakken. Gewoon terug bitchen. Het hielp, zo kan ik rustig opzoeken wat er aan de hand was en wat ik moest doen. Hierna vroeg klaar en samen met Arminas op fruitjacht geweest. Hele mooie tocht gemaakt en super veel fruit en groente gescoord. Heel gaaf dat dat hier allemaal zo dichtbij is, en Arminas enthousiastme hierom. Verder die avond gehoord dat Karel zijn vlucht geboekt heeft dus die komt me hier aan het einde van het coschap ophalen zodat we samen naar Dar es Salaam terugreizen en een safari gaan doen!:D

Donderdag was het oudjaarsdag en zijn we vroeg vetrokken naar Mwanza waar we met 15 man oud en nieuw zouden vieren. Het zou 1 uur naar Muleba zijn en dan met de bus 6 uur naar Mwanza. Maar niks was minder waar. Na 2 uur ging de bus kapot, moesten 3 uur langs de kant wachten en zijn vervolgens al liftend door gegaan. Ook wat dalladalla's genomen en uiteindelijk precies voor 12 uur in hotel Tilapia aangekomen waar de rest al lang was en gegeten had. Het was weer een heel avontuur geweest dus konden er wel om lachen. Om 12 uur was ook weer een teleurstelling. Er werd nieteens afgeteld en er waren welgeteld 4 vuurpijlen. Toch was het een avond om nooit te vergeten. In dat hotel komen blijkbaar allemaal super rijke Indiers. Het deed me dus echt denken aan vorig jaar o&n in India! Hier was het verschil echter dat zij echt alle drankjes voor me betaalden hahaha. Na een tijdje ontmoette we een Ierse jongen die blijkbaar een eigen boot had en naar een private party aan de andere kant van de lake wilde. Super vette boottocht met heel veel sterren en de party was met veel daggeren en danswedstrijden. Uiteindelijk waren we om 7 uur s' ochtends terug met de boot en snel naar bed gegaan.

De rest van het weekend zal ik even samenvatten in Mwanza. We hebben veel aan het strand gelegen, gedronken, de luxe gehad in de chique hotels met de Indiers die alles wilden betalen. Eén was helemaal gek op me en wilde me met zijn boot meenemen naar een van de national parks en uiteten. Heel bizar na alle armoede en het primitieve in Rubya. Ik was die vent natuurlijk al snel zat en het voelt sowieso een beetje als het accepteren van bloedgeld dus ik heb het snel afgewimpeld en ben vooral met David, Arminas en Denis omgegaan (Tanzaniaanse jongen van kerst). Heerlijk ook weer eens pizza gegeten, merkte dat ik kaas nog meer mis dan vlees! Zondag vroeg vertrokken om er weer 12 uur over te doen terug te komen in Rubya, voelde toch wel echt een beetje als thuiskomen. Was heerlijk alle luxe weer even maar moet toch zeggen dat ik blij ben dat ik niet zoals de andere co's altijd in die situatie zit. Voelt heel dubbel al die luxe aan te nemen en zou het gek vinden om mijn tropencoschap zo te herinneren. Moeilijk uit te leggen waarom aangezien ik het hier soms ook helemaal gehad heb maar dit is toch de ervaring die ik zocht. Als je begrijpt wat ik bedoel:P

Vandaag was mijn eerste dag op een nieuwe afdeling. Ik wist tot vandaag niet welke het zou worden aangezien alle artsen ook wisselden van afdeling. Ik moet nog naar de male en female ward, dus had gewoon bedacht dat ik heen zou gaan waar de bitch niet heen zou gaan HAHA. Ennnn het is de female ward geworden met Dr. Peter. Super relaxte vent die heel veel uitlegd en ook wel kennis heeft en open staat voor mijn kennis. Je kan je voorstellen hoe blij ik op dit moment ben, net een warm badje. Verder echt super vette dingen gezien. Een vrouw met een afgestorven voet, een vrouw die haar oog verloren is omdat haar man haar geslagen had met een fles, een vrouw die een huidinfectie heeft omdat een ''witch doctor'' er krassen in gemaakt heeft en kruiden in gewreven (echt bizar, gebeurt heel vaak hier). Supervet is bij nader inzien beetje raar woord maar voor mij super leerzaam zulke ernstige ziektebeelden te zien. Nu dus even pauze en ga nog rustig alles even opzoeken en vanmiddag terug om mijn behandeling te starten. Dit heb ik inmiddels wel geleerd, zeker na vorige week. Ik neem gewoon mijn tijd en doe het op mijn manier! Goede voornemen voor het nieuwe jaar:P

Pole sana dat het weer zo'n lang verhaal is, gewoon weer heel veel gebeurd. Ik heb veel van jullie al gesproken en gehoord dat jullie allemaal leuke feestdagen hebben gehad. Super leuk veel contact te hebben want heb jullie gemist maar gelukkig wel heel leuk gehad hier! Ik ga weer snel verder, vol goede moed!

Kwaheri!