De laatste loodjes!

Het is ongelofelijk maar de drie maanden zitten er alweer op! Morgen mijn laatste dagje en dan ben ik dokter Lemmens:O Heel bizar, maar wel een hele vette manier om mijn coschapperiode af te sluiten. Hier nog een laatste blog voor ik lekker ga reizen en de lover vanavond arriveert :D

Vorige week ben ik de hele week druk geweest op de children ward. Was heel heftig maar ook leuk. Vorige week was dokter Theobard er maar na de eerste dag merkte ik al dat hij verdween omdat ik op de afdeling kwam. Ik kwam hem zelfs een keer tegen dat hij stiekem een dutje in een hokje zat te doen. Maarja, maakte op zich niet uit want dan kon ik in ieder geval alles doen hoe ik het wilde. En wat een gepruts was het daar weer joh. Je merkt het echt dat ze kinderen hier minder belangrijk vinden. De slechtst opgeleiden mensen staan hier en ook de nurses kan het allemaal echt niks schelen. Heel anders dan in NL. De maandag vond ik dus ook heel heftig omdat ik super veel zieke kinderen aantrof. Dinsdag vond ik het alweer een wereld van verschil hoe ze erbij lagen. Zo makkelijk om hier iets te verbeteren dus dat is dan weer leuk. Maar hierdoor ben ik wel weer (iets te) betrokken waardoor ik zelfs in het weekend op de afdeling bezig was en s avonds ging kijken of mijn kinderen wel opknapten. Iedere keer toch een klap als er een dood gaat en je kan er niks meer aan doen. Heel machteloos gevoel.. Een casus die me heel erg bijgebleven is was van een meisje van 5 met het hele gezicht onder de blaren en wonden. Bleek haar vader haar mishandeld te hebben omdat ze niet luisterde. Had kokend water over haar gezicht heen gegooid. Heel verdrietig werd ik ervan, en boos op hem natuurlijk. Ik kan helaas nog steeds niet schelden in het Swahili dus ik heb hem maar weer een ‘slecht mens’ genoemd..

Die woensdag was een leuke dag. David en ik hadden geregeld dat Zeus meeging naar traditional healers. Naar 3 zijn we geweest. De eerste was een die met chai (thee) alle ziektes beter zou maken. Dus ook ziektes als malaria, aids en convulsies bij kinderen. Heel lief oud omaatje maar wel bizar ook om te horen hoeveel patienten zij behandelde. Nu snapte ik wel waarom sommige patienten pas na 2 maanden naar het ziekenhuis komen en de ziekte al zo ernstig is. De tweede waar we heen gingen was een verloskundige. Dit is inmiddels verboden in Tanzania en ik begreep al snel waarom. Dit vrouwtje gaf ook eerlijk aan dat ze alleen handschoenen gebruikte als de zwangere vrouw dit mee nam, hier had ze zelf geen geld voor. Op deze manier wordt HIV dus super makkelijk overgedragen naar de verloskundige en zo weer naar de volgende zwangere vrouw. Verschrikkelijk. De laatste was nog de ergste eigenlijk, dit was een witch doctor. Deze zorgde voor geluk en betere gezondheid/baan. Vooral als je hem geschenken gaf. Viel dus ook wel meteen op wat een villa van een huis ze hadden.. Al met al een super leuke en interessante dag.

Donderdag was onze roadtrip met non Katunzi naar Rwanda om de couveuse op te halen. Het einde van ons gigantische project. Man, wat een werk om iets proberen te veranderen hier. Eerst het idee bedenken, dan hun overtuigen dat een couveuse echt nodig is, dan een geschikte voor hun vinden (zo simpel mogelijk) en dan nog hierheen zien te krijgen. Zij beschouwen vroeggeborenen eigenlijk altijd als abortus, in onze ogen valt hier dus heel veel winst te behalen en daarom hebben we ons hier zo voor ingezet. Deze dag was dus het einde van het hele project. Met de non in een jeep naar de grens gereden waar haar broer de box kwam brengen. Hier aangekomen heeft zij ons nog de grootste watervallen van Rwanda laten zien en kregen we een gratis visum om Rwanda in te gaan. Prachtig wat je allemaal kan bereiken als je een non bij je hebt. Hier aangekomen vroeg de non of we zin in bier hadden dus uiteindelijk werd het een dronken lunch met de non in Rwanda. Echt heel grappig, maar hierna was het allemaal minder grappig. Moesten 5 uur wachten voor we de box door de douane heen kregen en vervolgens nog een heel eind naar huis rijden (hoefden natuurlijk niet zelf te rijden na alle biertjes mam). Al met al waren we 22 uur later weer thuis, maar met de couveuse!

Die vrijdag die box dus in elkaar gezet en zelf lampen etc geinstalleerd en vrijdag avond weer met Dr. David in Muleba wezen stappen. Weer tot de vroege uurtjes gedanst en even alle drukte van ons af kunnen zetten. De rest van het weekend zijn we druk in Rubya geweest met alle donatie plannen, patienten op de children ward behandelen en een poging om aan het verslag te werken.

Deze week weer de hele week op de children ward, deze week is de dokter helemaal foetsie dus sta er telkens alleen voor. Moet zeggen dat het wel goed gaat maar zoals gister had ik weer echt een baal dag. De nurse had geen zin om me te helpen dus dan gaat dat Swahili ook weer moeizaam. De nurses hebben sowieso over ons geklaagd omdat ze vinden dat we te langzaam zijn. PUH wij langzaam, zij doen de hele dag niks en hebben na drie dagen nog geen medicijnen of onderzoeken gedaan. Maar ze bedoelen dus dat wij de hele rondes willen doen en ieder kind willen onderzoeken en anamnese willen afnemen terwijl andere artsen alleen ergens heen gaan als er problemen zijn. Ja, als je het daarmee vergelijkt duurt het wel even ja.. Gelukkig nam de directeur het wel voor ons op zei zelfs dat iedereen een voorbeeld aan ons kon nemen.. Dat was wel even een ackward moment moet ik zeggen.
Verder nog bloed gedoneerd, flink tekort hieraan nu het malaria seizoen is aangebroken. Maar liesje kon er niet zo goed tegen dat binnen 1 min met een huge naald een halve liter bloed werd afgenomen dus ging bijna nokkie. Daarnaast ook weer onderwijs gegeven over de couveuse, zo simpel mogelijk en instructies op het apparaat zelf gezet. Verder ook al na een dag onze eerste vroeggeboren gehad voor in de couveuse. Man, wat zijn we er druk mee geweest van het jongetje was wel heeeeel klein en te vroeg dus zij hadden hem al opgegeven. David en ik hebben er als vader en moeder de hele dag naast gezeten maar na 10 uur is hij helaas toch overleden. Flinke domper, we zaten bijna te janken (terwijl zijn moeder al weg was..) Voor het jongetje zelf maar ook omdat dit de eerste baby was en we natuurlijk op een wonder hadden gehoopt. Ik blijf toch hoop houden voor de volgende en toont ook wel weer aan hoe erg het hier nodig is.. Daarnaast nog een nachtdienst met Dr. David samen gedaan. Wel leuk moet ik zeggen, zo in het donker door het ziekenhuis samen en dan ben je vooral druk op de maternity ward met alle vrouwen die aan het bevallen zijn. Uiteindelijk een keizersnede gedaan en kon om 4 uur naar bed. En dan de volgende dag gewoon weer werken, compensatie kennen ze hier niet haha.

Al met al suppppperrrr druk met afronden hier, de donatie actie kunnen we morgen afsluiten omdat Karel de laatste dingen mee neemt. Verder moet ik een heel groot verslag schrijven met allemaal casussen waar ik nu druk de laatste pagina’s van aan het typen ben. Vind het echt super irritant als ik dit tijdens het reizen met Karel of Marit nog zou moeten doen. Verder geven wij morgen ons afscheidsfeest en hebben 40 man uitgenodigd. Vooral dokters , nonnen en nurses, als soort bedankje. Maar blijkbaar is het hier not done om een feestje zonder diner te geven, dus dat zorgt ook weer voor de nodige stress, Verder heel veel bier halen en zorgen dat ze lekker dronken worden en gaan dansen!

Nu net mijn beoordeling gehad bij de directeur. We zijn helemaal geweldig, hij gaat ons verschrikkelijk missen en we hebben een 9 gekregen. Chill, maar moet zeggen dat het me niet zoveel kon schelen wat het geworden was. Weet voor mezelf dat ik heel veel geleerd en gedaan heb hier, een betere afsluiting van mijn opleiding had ik niet kunnen hebben. Het was lang niet altijd leuk en makkelijk maar ik heb volgens mij alles eruit gehaald wat erin zat en ben super blij dat ik dit gedaan heb. Nu wachten tot Karel er is vanavond, kan echt niet wachten!! Lekker relaxen op het strand en safari etc doen en dan komt Marit al naar twee weekjes. Ook echt super veel zin in! Denk ook dat nu meteen naar huis gaan een te grote shock zou worden, nu kan ik weer langzaam aan de normale wereld wennen haha. Ik ga nog wel proberen mijn blog bij te houden maar kan nu al wel voorspellen dat het wat minder vaak zal worden. Dus als afsluiting wil ik jullie ook allemaal nog even bedanken. De mensen die gedoneerd hebben heb ik al bedankt maar ook alle lieve berichtjes hebben echt geholpen als ik het even moeilijk had.. Jullie zijn toppers!

Kwaheri!